Jeroen Kijk in de Vegte zegt er nooit over nagedacht te hebben om samen met Jan-Willem Roodbeen een programma te maken op Radio 2. Dat vertelt de dj in De Stentor. “Ik was met Rob Stenders al de vaste vervanger van Gerard Ekdom als hij op vakantie was. Toch was ik wel verrast. Omdat ik nooit over de combi met Jan-Willem had nagedacht”, zegt Jeroen, die sinds kort samen met Jan-Willem in de ochtend op Radio 2 te horen is.
Jeroen: “Ik vroeg me oprecht af, wat zou de kracht van onze samenwerking kunnen zijn? Maar vanaf het eerste moment klikt het. We voelen elkaar aan. De luisteraars zijn positief. En dat wil wat zeggen, want Gerard Ekdom vervangen, dat is toch wel een dingetje. We trekken daarmee wel de stoute schoenen aan. Het enige wat daarbij past is bescheidenheid en trots dat men ons bij de NPO zoveel vertrouwen geeft.”
Sidekick
Jeroen zegt het naar zijn zin te hebben in de ochtend op Radio 2. “Het is opvallend, de reacties zijn tot dusverre positief. Dat is bijzonder. Als er wat verandert op de radio, dan vinden luisteraars dat lastig. Worden ze uit hun dagelijks ritme gehaald. Maar tot dusverre krijgen we alleen nog maar goede reacties. Komt misschien ook omdat Jan Willem en ik geen onbekenden zijn voor de luisteraars van Radio 2.”
Dat Jeroen niet de hoofdpresentator maar sidekick van het programma is, noemt hij ‘heerlijk’. “Als sidekick kan je de boel een beetje ontregelen. Als ik denk, nu kan het programma wel wat pit gebruiken, dan vlieg ik erin. Ik moet me vaak verdedigen voor mijn rol, dat snap ik wel. Het is de meest natuurlijke perceptie dat je het pas hebt gemaakt als je vijf dagen in de week een programma maakt met je eigen naam. Maar ik vind dat niet per se de grootste logica.”
Pim Fortuyn
In het gesprek met De Stentor gaat Jeroen ook in op de moord op Pim Fortuyn. Jeroen, toen sidekick van Ruud de Wild, was getuige van de moord op Fortuyn op het Hilversumse Mediapark. De politicus werd na afloop van het interview bij 3FM doodgeschoten.
“Mijn ouders haalden me na de moord op uit Hilversum. Ze vonden het onverantwoord dat ik zelf terug zou rijden naar huis. Op een of andere manier heeft het feit dat ik zoiets heftigs had meegemaakt, onze band versterkt. Sindsdien bellen we elkaar elke dag. Dat klinkt misschien obsessief, maar zo voelt het voor ons niet. Het gaat vaak over koetjes en kalfjes maar we vinden het prettig elkaars stem even te horen.”
Foto: Annemieke van der Togt | BNNVARA
